Iz začaranog kruga nerazvijenosti polako se i teško izlazi, a taj dugoročan proces ne retko otežavaju i negativna demografska kretanja. Tome u prilog svedoče i najnoviji podaci o kretanju broja penzionera i zaposlenih po opštinama u našoj zemlji, koji pokazuju da uglavnom najnerazvijenije opštine, koje su dominantno ruralne, imaju i najnepovoljnije pokazatelje iz tog domena.
Ništa bolja situacija nije ni kada je visina penzija u pitanju, čemu svakako doprinosi to što ima značajnog broja poljoprivrednih penzionera, čija su primanja tradicionalno niska, i koji obaraju taj prosek.
U čak više od 30 opština u Srbiji živi više penzionera nego radnika, poput Svrljiga, podaci su Republičkog fonda za penzijsko i invalidsko osiguranje i Republičkog zavoda za statistiku. Jedna od lokalnih samouprava sa najlošijim skorom je upravo Svrljig, gde ima gotovo 1.300 penzionera više u odnosu na broj zaposlenih.
A gde smo mi u toj priči? Iako spadamo u kategoriju manje razvijenih opština ti pokazatelji su povoljni za opštinu Doljevac.
Naime, kod nas je u radnom odnosu, prema najnovijim podacima iz trećeg kvartala ove godine, 5 068 ljudi, nešto više muškaraca 2 910. Broj penzionera na teritoriji opštine Doljevac u septembru mesecu ove godine je ukupno 3 792. Od tog broja 3 161 penzioner je iz kategorije zaposlenih, 159 iz samostalnih delatnosti, a 472 je poljoprivrednih penzionera.
U opštini Žitoradja zaposleno je 4 013 ljudi, a broj penzionera je 2 961.
Ipak, uvek postoji ono medjutim.
I te kako kaskamo za gradovima, naročito na severu zemlje kada su visine penzija u pitanju. U našoj opštini naime prosečna penzija je u septembru bila 22 694 dinara. Najplaćeniji su penzioneri iz kategorije zaposlenih 24 199 dinara u proseku, potom oni iz samostalnih delatnosti 21 706 i na kraju, sa svega stotinak evra mesečno, tačnije 12 948 dinara, poljoprivredni penzioneri.
U ovoj oblasti manje penzije primaju Svrljižani i stanovnici Gadžinog Hana, svega oko 20 000 dinara. Toliko imaju i penzioneri u recimo Medvedji ili Vlasotincu, dok je u Crnoj Travi, Bojniku, Lebanu ona oko 19 000 dinara, Merošini oko 18 000, a u Ražnju svega 17 700.
Kao i kada su plate u pitanju to je daleko ispod republičkog proseka i daleko manje od najplaćenijih penzionera u recimo beogradskoj opštini Savski Venac, koji imaju u proseku penziju od 47.201 dinar, slično kao i penzioneri sa Vračara, Novog Beograda, Starog Grada ili Lazarevca.
Takodje, ne treba zanemariti ni činjenicu da u pretežno seoskim sredinama postoji značajan broj ljudi bez ikakvih primanja. Naime, veliki je broj starih osoba koje iako su imale osnova, nisu ostvarile pravo na poljoprivrednu penziju, jer su izdvajanja za PIO u nekom periodu plaćali, pa zatim zbog nedostatka novčanih sredstava prestali, što se naročito dešavalo tokom devedesetih godina. Kao vlasnici poseda većeg od 50 ari po domaćinstvu nemaju prava na recimo socijalnu pomoć, a zbog starosti veliki broj njih nije u stanju da više obraduje svoja imanja i tako bar nešto proizvode za sopstvene potrebe ili prodaju.
Podsetimo, u Srbiji je ukupno 1.673.119 penzionera, koji u proseku primaju penziju u iznosu od 29 384 dinara. Do tog proseka prosečnom penzionisanom Doljevčaninu nedostaje čitavih 6 690 dinara.
J.K.
