Srbija i Republika Srpska obeležavanju danas 15. septembar, Dan srpskog jedinstva, slobode i nacionalne zastave, a praznuje se od 2020. godine. Ovaj datum je izabran jer je 15. septembra 1918. godine probijen Solunski front, što se ispostavilo kao odlučujuće za slom Centralnih sila u Prvom svetskom ratu, u istoriji poznatom kao Veliki rat. Takođe, cilj obeležavanja današnjeg praznika jeste pre svega osnaživanje jedinstva između srpskog naroda u Srbiji i Srpskoj, ali i jačanje kulta nacionalne zastave. U Kraljevini Jugoslaviji je današnji dan obeležavan na različite načine – naročito je spektakularno obeležavanje bilo na desetogodišnjicu 1928. i 1938. godine.
U državama u kojima se obeležava Dan zastave ustaljena je praksa isticanja odgovarajućeg oblika zastave na zgradama državnih, pokrajinskih i lokalnih organa, javnih službi, ali i na privatnim objektima sa ciljem da se pokaže poštovanje prema zastavi kao jednom od najznačajnijih elemenata državnosti, međutim 15. septembar – Dan proboja Solunskog fronta – jeste dan koji svakako treba obeležavati, a naročito srpski narod.
Na presudni front, koji je zahvatao nekoliko stotina kilometara u dužinu, uglavnom su prebacivani vojnici Kraljevine Srbije, oporavljeni na Krfu posle Albanske golgote, dugog povlačenja nakon što je austougarska vojska porobila Srbiju krajem 1915. godine.
Srpski vojnici su se borili sa francuskim i britanskim vojnicima, protiv austrugarske, nemačke i bugarske divizije. Prva bitka koju su dobili je osvajanje Kajmakčalana, septembra 1916, a dva meseca kasnije osvojen je i Bitolj sa okolinom.
Glavnokomadujući bio je francuski general Franše d’Epere, koji je juna 1918, posle savetovanja sa srpskim generalima i regentom Aleksandrom Karađorđevićem, odlučio da se krene u proboj Solunskog fronta.
Prvog dana borbi probijeno je 11 kilometara Fronta, koji su sutradan prošireni na 40 kilometara, čime je označen slom centralnih sila. I na Solunskom frontu i u Velikom ratu. Borbe su trajale danima, a najveće zasluge za proboj fronta i sam Franše d’Epere je pripisivao baš srpskoj vojsci.
Nakon Prvog svetskog rata nastala je i prva Jugoslavija, pa su se vojnici koji su bili na dve strane fronta našli u istoj kraljevini i vojsci. To važi i za vojnike današnje Srbije i Srpske, jer su potonji regrutovani u Austrougarsku vojsku iz koje su, po mnogim svedočenjima, mnogi bežali u srpske armije.
U Srbiji će danas u tu svrhu državni organi držati istaknutu državnu zastavu, pokrajinski i lokalni organi, kao i javne službe (škole, bolnice, javna preduzeća,…) pored narodne zastave, koju su dužni da viju svakodnevno, ističu i državnu zastavu, dok građani mogu da biraju da li će na svojim objektima istaći državnu ili narodnu zastavu budući da zakon ne definiše koji oblik zastave smeju da ističu fizička lica.
