Srpska pravoslavna crkva slavi 29. avgusta praznik posvećen Svetom Romanu Đuniškom. Dans je svečano i u Belotincu jer se u ovom selu opštine Doljevac nalazi istoimena crkva. Liturgija u hramu u Belotincu održana je od 8 sati nakon koje je obavljeno sečenje kolača. Kako kaže otac Aleksandar svake godine okupi se veliki broj vernika, kako lokalno stanovništva tako i iz okolnih naselja jer Sabor Sv. Romana ima višegodišnju tradiciju. Kako je istakao nekada je Sabor u Belotincu, prema letopisu, okupljao ogroman broj ljudi, da je bio drugi po veličini u ovim krajevima, odmah iza Pantalejskog sabora.
Crkva posvećena ovom svetitelju podignuta je 1928.godine u Belotincu, a kaže sadašnji sveštenik ovoga hrama, Aleksandar Stemenković, baka Milica je bila glavni inicijator da se na ovom mestu podigne crkva
- Baka Milica iz porodice Radić imala je snoviđenje, u snu joj se javio čovek sa dugom bradom u monaškoj odeći i rekao joj da treba sa svojim meštanima da kopa na mestu zvanom crkvište i da će tamo naći temelje starog hrama. U početku joj nisu verovali, ali kada su selo snašle neke nevolje odlučili su da odu do tog mesta i vide šta će naći- kaže otac Aleksandar.
Meštani su na tom mestu koje su nazivali crkvište zaista našli stare temelje svetinje, a prema nekim podacima otkopavanje je bilo negde 1907.godine. Kasnije, 1919.godine, podigli su malu kapelu od dasaka, a onda su 1928.godine podigli sadašnji hram.
Osvećenje crkve obavljeno je 5.novembra 1933.godine od strane Episkopa niškog gospodina Jovana. Episkop Jovan je za vreme osvećenja odlikovao crvenim pojasom paroha belotinačkog, sveštenika Velimira Mihajlovića, koji je i pripremio hram za osvećenje, a u narodu je upamćen kao otac Velja. U crkvi stoji i ploča sa imenima dobrotvora koji su pomogli podizanje crkve Svetog Romana u Belotincu. Sveštenik Sreten Mančić dolazi 1939.god. na mesto poroha u Belotincu i njegovom zaslugom je i sačinjen letopis sa dragocenim istorijskim podacima za ovaj kraj. On ostaje na službi paroha Belotinačkog sve do 1970.god. Otac Sreten se, u letopisu, zahvaljuje svojim parohijanima za pruženu pomoć u dugogodišnjem radu i naglašava da su uspeli da održe veru i običaje, a crkvenu imovinu da sačuvaju i uvećaju.
Prema rečima sadašnjeg sveštenika Aleksandra mnogi žitelji ovoga kraja se još uvek rado sećaju aktivnog parohijskog rada popa Sretena i sa velikim oduševljenjem govore o nekadašnjem svešteniku.
Danas je posebno svečano u u manastiru Sveti Roman u Đunisu. Molitve pred moštima svetog Romana često su do sada bile uslišene, tako da se mnogo obolelih ljudi vratilo kući zdravo i „na nogama“, iako su neki od njih u svetinju bili doneti čak i u besvesnom stanju.
M.J.
